Door Laura van Zanten
Deze week is het weer zo ver: de zesdeklassers vieren hun laatste schooldag door alle andere leerlingen te ‘vermaken’. Een traditie die al heel lang heeft standgehouden, ondanks alle overtredingen, martelingen en het vage idee erachter. Een traditie die nog voortgaat omdat het onterecht zou zijn tegenover de volgende generatie om er mee te stoppen. Een traditie die zou moeten stoppen. Kolderdag wordt gezien als een dag waarop de zesdeklassers iets terug mogen doen tegen de school en dat hebben ze verdiend, na zes jaar vol met vele toetsen, bergen huiswerk en vreselijke docenten. Docenten die in het algemeen kolderdag ontlopen. Terwijl zij juist de hardste klappen zouden moeten krijgen. Dat is het opmerkelijke aan kolderdag: de leerlingen worden gestraft, terwijl zij juist tot de slachtoffers behoren. De echte misdadigers, de docenten, ontkomen. De leerlingen ondergaan dit omdat zij, straks in de zesde, ook anderen willen plagen. Plagen is in sommige gevallen niet het juiste woord. Denk terug aan twee jaar geleden, toen alle regels werden genegeerd en het behoorlijk uit de hand liep. Met als gevolg dat de regels en het toezicht nu strenger zijn: kolderdag moet buiten gehouden worden en dingen voeren is strikt verboden. Dat was het eerst ook al, maar je bent zesdeklasser, je gaat slagen, over een paar weken hoef je hier nooit meer terug te komen, wat kan het jou schelen? Als zesdeklasser vind je het niet heel erg dat sommige leerlingen over hun nek gaan en dat de volgende generaties daardoor geen vrijheid meer hebben. Dat is wat kolderdag zo gevaarlijk maakt: het zijn zesdeklasser die zich aan regels moeten houden van een school waar ze over een paar weken toch nooit meer iets mee te maken hoeven te hebben. Door deze onverschilligheid, is de kans dat het uit de hand loopt aanzienlijk, wat de kans dat het de jaren daarna opnieuw uit de hand loopt nog groter maakt. Als je als zesdeklasser vijf jaar lang gepest en gemarteld bent door toenmalige zesdeklassers, wil je wraak. Je wilt terugdoen wat jou al die jaren is aangedaan. Dat is ook de reden dat kolderdag nog bestaat, iedereen wil wraak kunnen nemen. Het is een eeuwige cirkel die doorbroken moet worden. Bijvoorbeeld door de huidige bruggers ontzegging te geven voor deze editie, zij zullen de eerste kolderdagloze generatie zijn en het accepteren, omdat ze geen behoefte hebben om wraak te nemen. Dat is de manier om al het leed te stoppen. De vraag is: wie durft? Wie durft de eerste stap te zetten om deze belachelijke traditie, waarvan de verkeerde mensen het slachtoffer zijn, een halt toe te roepen? |
Archieven
Juni 2018
Categorieën |